menu
 winkelmandje 

WOW/Corona actie 

komende WOW acties

Succes met WOW acties!

Vrijescholen in nood door corona

Help ons helpen

De corona-pandemie lijkt bij ons over zijn hoogtepunt heen te zijn. Dat is in andere landen helaas wel anders.

Nepal, Ecuador, Kenia, Zuid-Afrika, Brazilië, Haïti… In veel landen is de crisis nog lang niet voorbij.

Veel scholen zijn dicht; omdat de school in de basisbehoefte van een warme maaltijd voorziet, heeft dit directe gevolgen voor de schoolgaande kinderen. Het leren verloopt minder vlot door de online-lessen (voor degenen die de nodige apparatuur daarvoor hebben) maar dat is in veel gevallen niet het grootste probleem. Voor de Waldorfscholen die wij ondersteunen, gaat het ook om het leren van en met elkaar, om de sociale dimensie.

Veel ouders hebben geen werk. Schoolgeld kunnen zij vaak niet betalen. Daardoor komen steeds meer scholen in financiële problemen. In de meeste landen is er immers geen steun van de overheid.

Help ons helpen…


Via 123 inkt kunt u ook geld doneren aan het IHF, klik op deze link, en u ziet hoe!


Wilt u ook mee doen, maar weet u niet goed wat of hoe u dat kunt doen? Neem contact met ons op!


Beste vrienden,

De corona-crisis omvat ondertussen zowat de hele wereld. Arme landen treft deze crisis bijzonder hard. Zo ook enkele van onze scholen. Het gaat bijvoorbeeld om scholen in Zuid-Afrika, Kenia, Nepal, de Filippijnen, Guatemala, Ecuador en Haïti.

Lockdown betekent dat veel ouders geen werk meer hebben, geen werk betekent vaak geen eten, met honger en angst als gevolg.

Net als bij ons zijn de scholen dicht. Voor zover dat mogelijk is, worden online lessen gegeven. Of men probeert op een creatieve manier contact te houden met de kinderen. Arme gezinnen hebben geen computer. De leerkrachten werken hard om de gezinnen moreel te steunen. Maar de leraren die hard werken krijgen vaak geen salaris omdat er geen geld van de ouders binnenkomt om de school te betalen. Daarmee worden hun gezinnen ook hard getroffen. Waar mogelijk worden vanuit de scholen maaltijden verstrekt als een soort voedselbank. De nood is groot.

Van hieruit kunnen wij veel betekenen voor anderen.

Met bedragen die voor ons relatief klein zijn, kunnen mensen in andere landen heel veel doen.

Zo gaf een collega uit Guatemala aan dat voor het bedrag dat wij in een restaurant uit zouden geven voor één persoon, een hele school daar een middagmaaltijd zou kunnen krijgen. Die ene maaltijd is voor hen van levensbelang.

Gezien de extreme situatie durven wij jullie te verzoeken om mee te doen aan deze crowdfunding.

Wil jij "onze" scholen helpen, dan kun je een bedrag overmaken naar

NL03TRIO0212195050 van het Internationaal Hulpfonds in Nijmegen. Vermeld erbij "Noodhulp corona". In Nederland is dit fiscaal aftrekbaar (ANBI-status).

Wilt u geld overmaken, dan gaat dat ook eenvoudig via iDeal

Alvast onze dank dat je dit leest, ook namens de kinderen. Mogen we jou verzoeken dit bericht ook te delen?

Zorg goed voor jezelf en voor elkaar!

Hieronder een aantal projecten die enorm geholpen zouden zijn met een WOW actie, Waldorf One World, waarbij een school in Nederland door middel van acties en inzamelingen geld ophaalt voor een specifiek project in een deel van de wereld waar dat geld een enorme impact kan hebben.


Vale de Luz (Brazilië)

Het oude schoolgebouw van Vale de Luz is een voormalig woonhuis. Dit viel bijna uit elkaar van ellende. Zo kon het niet langer. Voor de veiligheid en hygiëne is een groot gedeelte van de school aan het begin van het jaar gesloopt.

De nieuwe bouwplannen lagen klaar, maar er was nog niet genoeg budget om het uit te kunnen voeren! Het gevolg was dat de kinderen terugkeerden naar een school die half in puin lag. Hierdoor konden niet alle lessen doorgaan en kregen de leerlingen maar gedeeltelijk les. Desalniettemin waren de kinderen enorm blij om weer naar school te gaan.

De officiële heropening van de school, na de covid-pandemie, was 16 februari 2022. Na zo’n lange tijd weer samen in de klas zitten is een hele opluchting en voor veel kinderen ook “thuiskomen”. Want Vale de Luz wordt door veel kinderen als stabiele basis gezien, geestelijk en fysiek. Het is ook de plek waar de kinderen elke dag een voedzame maaltijd krijgen en dat is voor deze leerlingen uit de sloppenwijken onmisbaar.

Nu is het voor Vale de Luz prioriteit om het nieuwe schoolgebouw te realiseren. Met de extra fondsen zijn ze weer een stapje dichterbij!

Froukje van der Velde


Jardim Alecrim (Brazilië)

Deze mooie school bevindt zich in Teresopolis, in het meest bedreigde bosklimaat; het Atlantisch regenwoud. De vochtige en warme omgeving zorgt voor een bijzonder klimaat waar fauna en flora floreren. Teresopolis ligt zo’n twee uur rijden van Rio de Janeiro en veel families uit de stad, die meer landelijk willen leven, wonen nu in dit mooie stadje. Maar er is ook uitgaande beweging, zoals dit jaar bij de school Jardim Alecrim merkbaar was. De kern van de school, twee zussen die leraren waren op de school, en ook de financiële directeur, verhuisden.

Er ontstond een enorm gat in het management van de school, die leraren en ouders probeerde te dichten. Helaas liep het aantal leerlingen terug dit jaar, door de instabiele tijd waar de school zich in bevond.Ik ‘zoomde’ vorige maand met Carla Maria, lerares en nu ook bestuurslid, en met Ivan, ouder en vrijwilliger, om de stand van de school te bespreken. Met kleuterklas t/m klas 5, is het aantal leerlingen nu gedaald tot 31.

Daarvan betalen 16 volledig schoolgeld, en de rest heeft sociale beurzen of een speciale regeling. De school heeft nog voor 6 maanden budget. Tot die tijd doen ze er alles aan om geld op te halen met het organiseren van markten en evenementen. Maar ook voeren ze campagne om meer leerlingen aan te trekken.

Al klinkt deze situatie schrijnend, wat doorstraalde in dit gesprek was de enorme wil en enthousiasme van deze mensen. Dit is typisch aan de Braziliaanse cultuur; de grote veerkracht, hoop en daadkracht in tijden van crisis.

De school heeft een goed fundament in Waldorfpedagogie en veel leraren die zich hierin hebben gespecialiseerd. Het zou enorm zonde zijn als deze school zou verdwijnen in deze streek.

Froukje van de Velde


ALDEIA AKATU (Brazilië)

Dit jaar verhuisde de school Aldeia Akatu naar een nieuwe locatie. De school was namelijk gevestigd in twee gehuurde locaties. De eigenaar van één stuk land heeft dat dit jaar verkocht. Dat betekende dat Aldeia Akatu alle gebouwde klaslokalen moest opdoeken, verplaatsen en op de andere gehuurde locatie opnieuw moest opbouwen .

Gelukkig hadden ze dit voorzien en hebben ze de gebouwen zo geconstrueerd dat ze gemakkelijk op en af te breken zijn. Daarbij moesten ze vijf extra klaslokalen voor de lagere school bouwen en drie klaslokalen voor de kleuterklassen om aan de nieuwe hygiëneregels te voldoen.

Het is nu zo dat de school nog niet volledig open kan gaan. Veel van de lessen zijn nog altijd online. Ongeveer 35% van de leerlingen gaat drie dagen fysiek naar school en de andere twee dagen krijgen ze online les. De rest van de kinderen krijgt nog 100% online les. Dit is afhankelijk van de les, de leraar en de specifieke omstandigheden per gezin.

Dit is een hele uitdaging voor zowel kinderen, leraren, school en ouders. Maar Aldeia Akatu gaat door en de ouders helpen waar het kan met de constructie van de nieuwe gebouwen. De kinderen (en de ouders) kunnen niet wachten tot de constructie klaar is zodat ze weer naar school mogen! Helpen jullie mee zodat deze school weer volledig open kan gaan?

Op het oude voetbalveld komen twee lokalen van elk 42m2, inclusief keuken en badkamers. Deze zijn bestemd voor de kleuterklassen.

Froukje van de Velde


Ecole du Village Torbeck – Haïti

Op 14 augustus 2021 trof een zware aardbeving Haïti. Het epicentrum lag vlak bij Les Cayes, dat betekent zo’n 30 kilometer van Ecole du Village. Na de aardbeving kwam tropische storm Grace over het eiland, waardoor wind en regen nog meer verwoestingen aanrichtten. En dat in het jaar waarin de president vermoord werd en er omwille van maatschappelijke onrust het leven maandenlang stil heeft gelegen. Dankzij de inspanningen van enkele jaren geleden, toen de school na orkaan Matthew opnieuw, aardbevingsbestendig, werd opgebouwd, bleven de schoolmuren overeind.

Hoewel het grootste deel van het dorpje Torbeck, waar dit Waldorf-initiatief gevestigd is, in puin lag, bleef de school staan als een rots in de branding. Al snel werden het schoolgebouw en het terrein dat erbij hoort, een veilige schuilplaats voor de kinderen en de volwassenen van het dorp.

De oprichters van de school, Myriam en René Silien, zagen hun eigen huis, dat tegenover de schoolpoort staat, instorten. Nu, driekwart jaar na de verwoestingen, hebben zij nog steeds geen dak boven het hoofd. Zij bivakkeren nog steeds op het schoolterrein.

Ecole du Village biedt in Torbeck als school al langer een veilige plaats voor kinderen. Anders dan in veel andere scholen worden de kinderen hier niet geslagen of gedrild. Op een liefdevolle manier kunnen de kinderen, die veelal in armoede opgroeien, basisvaardigheden zoals lezen en schrijven oefenen volgens de methodiek die wij binnen de vrijescholen kennen. Op school krijgen de kinderen ook elke dag een maaltijd. Deze basisbehoefte vervult de school, want thuis is het lang niet zeker dat kinderen aan voldoende eten of drinken komen. Myriam Silien en haar collega’s zijn al jaren aan het werk om de kansen van deze kinderen in de Haïtiaanse maatschappij te verbeteren. Vanaf de leeftijd van 11/12 jaar kunnen kinderen hier een beroep leren, waarmee ze zelfstandig kunnen worden in de toekomst.

Gelukkig konden ze op school Kerstmis 2021 vieren.

Help met de voedselvoorziening voor de kinderen, en met de heropbouw van de handvaardigheids-ateliers.

Francis van Maris


Ecuador, Nina Pacha

Een uur rijden van het centrum van de hoofdstad Quito bevindt zich Nina Pacha, de grootste Waldorf-schoolgemeenschap in Ecuador. Vijftien jaar geleden is deze school opgericht door Moíses Arcos. In 2007 is het initiatief gestart en ondertussen uitgegroeid tot een schoolgemeenschap met zo’n 150 kinderen tussen 3 en 18 jaar. Dit bijzondere initiatief werkt aan “Waldorf andina”, vrijeschoolonderwijs voor de Andes. Men probeert het vrijeschoolonderwijs te combineren met de oorspronkelijke Ecuadoriaanse cultuur, die teruggaat naar de tijd van de Inca’s.

Sinds enkele jaren is deze school door overheid erkend. Sinds 2021 is de school ook opgenomen op de internationale lijst van Waldorfscholen. Voor de financiering van de school heeft dit echter geen gevolgen : er is geen enkel vorm van subsidie waar Nina Pacha op kan terugvallen.

Veel kinderen komen met een schoolbusje naar de school; de ouders verzorgen bij toerbeurt het middagmaal. Er is een heuse gemeenschap van ouders, kinderen en leerkrachten ontstaan die via coöperatie-verbanden elkaar kunnen helpen, ook in tijden van nood.

Door de corona-situatie is het voor veel gezinnen onmogelijk geworden om schoolgeld te betalen. Wanneer de ouders zonder werk vallen, is er geen mogelijkheid om de school voor de kinderen te betalen. Het gaat bij Nina Pacha om 30 % van de ouders die niet meer kunnen betalen. Dat heeft een domino-effect tot gevolg : de ouders kunnen niet betalen, het is maar de vraag of de kinderen dan nog naar school kunnen gaan en of het inkomen van de leerkrachten betaald kan worden. De ouders die zonder inkomen vallen, behoren meestal tot de oorspronkelijke bevolking van Ecuador (indígenas).

Het geld dat wij vanuit het IHF kunnen opbrengen gaat naar een fonds voor de Inca-families die geen schoolgeld meer kunnen betalen.

Francis van Maris


Nepal

Hieronder volgt informatie over twee scholen in Nepal, die een extra steun in de rug heel goed kunnen gebruiken.

1. Himalaya Waldorf School – Kathmandu, Nepal

Himalaya Waldorf School is een jonge school, opgericht in 2019 door ouders en leerkrachten, die zagen dat het onderwijs in Nepal vernieuwing kon gebruiken. De school is een ‘Waldorf-inspired school’ die zich geleidelijk aan steeds meer wil ontwikkelen in de richting van het vrijeschool-onderwijs. De school ligt in het noorden van Kathmandu, tegen de uitlopers van de Himalaya. Het onderwijs in Nepal is heel erg gericht op cognitief lesgeven, waarbij kinderen ‘gedrild’ worden en vooral feiten in hun hoofd moeten stoppen. Veel competitie, vier keer per jaar examens (ook voor kleuters!) waarin zo hoog mogelijk gescoord moet worden. Lijfstraffen zijn ook nog aan de orde van de dag. Op déze school werken leerkrachten en ouders eraan om het anders te doen! Een lange weg te gaan, omdat de meeste mensen niet anders gewend zijn.

Ilse Sapkota- Bennink is Nederlandse en is één van de oprichters van de school. Zij is van oorsprong vrijeschoolleerkracht en begeleidt nu de leerkrachten in dit proces. De school is in drie jaar gegroeid van 20 naar 230 leerlingen (dreumesen, peuters, kleuters, klas 1 t/m klas 7). Er wordt veel gespeeld, de kinderen kunnen zichzelf zijn en er wordt spelenderwijs geleerd. Kinderen van alle lagen van de bevolking kunnen er naartoe. Er worden lessen gegeven in Nepali, Engels, rekenen, en sinds dit schooljaar wordt er ook met periodeonderwijs gewerkt.

Bijna alle kinderen komen uit de buurt van de school. De kinderen krijgen ’s ochtends een kop kruidenthee, ze krijgen een warme lunch en ’s middags nog een tussendoortje. Sommige ouders kiezen bewust voor de school, omdat ze de manier van werken heel erg aanspreekt. Er zijn ook veel ouders die voor de school kiezen omdat het in de buurt is of omdat hun kinderen goed gevoed worden. Nog geen vier jaar geleden stond er nog geen enkel gebouw en was het schoolterrein een modderig terrein. Met man en macht zijn er zes klaslokalen gebouwd. Toen kwamen de lockdowns, maar desondanks groeide het kinderaantal heel erg snel, zo gauw de scholen weer open gingen. Er moest gebruik gemaakt worden van het huis naast het schoolterrein waar ook de chauffeur van school, de kokkin en een paar gezinnen wonen die anders geen plek (en financiële middelen) hebben. Deze ‘klaslokalen’ zijn eigenlijk te klein en twee maanden geleden is er begonnen om er acht nieuwe lokalen bij te bouwen, op een zo goedkoop en snel mogelijke manier. Voor de hogere klassen is behoefte aan een scheikunde en natuurkunde lokaal, met alle materialen die daarvoor nodig zijn. Dit geeft de kinderen de mogelijkheden om ook voor deze vakken praktisch bezig te kunnen zouden zijn. Het zou fantastisch zijn als er een school in Nederland is die hierbij zou willen helpen.

Om de benodigde materialen te kopen (dat doen ze het liefst lokaal zodat we ook in Kathmandu bij kunnen dragen aan de lokale economie) is zeker €6.000,- nodig, inclusief tafels en stoelen.

Anselma Remmers

2. Maitreya Pathsala , Pokhara

Aan de voet van het schitterende Annapurna-massief, in de stad Pokhara, ligt de vrijeschool Maitreya Pathsala. Dit is vanaf het begin een school die helemaal op de vrijeschoolpedagogie gebaseerd is. Ook hier was dat in het begin onwennig voor de ouders, maar inmiddels merken de ouders dat hun kinderen hier gezond en gelukkig vandaan komen. Deze school is gestart in 2015 en is sindsdien flink gegroeid, met nu een kleuterklas en een onderbouw van klas 1 t/m klas 7.

De school staat op het terrein staat van een biologisch-dynamische boerderij met koeien, rijst en een grote groententuin. De kinderen leren op school, maar maken dagelijks ook het boerderijleven mee. Ja, ook met rijstplanten helpen ze mee! De initiatiefnemers, Ritman en Bhisnu, zijn zeer actief op alle fronten. Overdag geven ze les, in het weekend verzorgen ze trainingen en ouderbijeenkomsten en ’s avonds vertalen ze boeken over de vrijeschoolpedagogie in het Nepalees. Ritman melkt twee keer per dag de koeien en Bhisnu kookt het eten (vers van het land) voor de kinderen. Ritman heeft ook de opleiding gevolgd in India tot euritmist en geeft sinds kort dus ook euritmie. Er is een team van betrokken leerkrachten en helpers. Met de opbrengsten van het land en door de leraren of helpers een woning op het land aan te bieden, worden veel schoolkosten bekostigd of in natura voldaan. Er worden nu voorbereidingen getroffen voor een bovenbouw en daarvoor is alle steun zeer welkom!

Beide scholen zijn te vinden op facebook:

https://www.facebook.com/Himalaya-Waldorf-SchoolNepal-100183514731801/ en

https://nl-nl.facebook.com/maitreyapathshala Ook kunt u informatie vinden op de website van het IHF: www.internationaalhulpfonds.nl

Anselma Remmers


Zuid-Afrika, Lesedi

Lesedi ligt in een groot open gebied Madetanië. Als je de school nadert hoor je de geiten en schapen en een enkele koe tussen het groen.

Emily Moabelo kwam uit Johannesburg 300 km ten zuiden hier vandaan. Ze wilde voor de kinderen uit het dorp waar ze oorspronkelijk vandaan kwam ook een vrije school zoals ze die daar had leren kennen. Ze gaf buiten les, maar een arts die haar bezig zag gaf haar onderdak. De school groeide snel door kinderen die anders nooit naar school gingen maar nu aangetrokken werden. De kinderen zijn arm sommige zonder ouders of 1 ouder die moet werken en nauwelijks thuis is. Daarom zijn veel kinderen opgenomen in een hostel. Bijna de helft van de 150 leerlingen.

Het voedsel komt uit eigen tuin maar de wilde dieren lusten dat ook. Vandaar dat er nu gedacht wordt om een stevige overkapping te maken zodat de oogst goed blijft. Hiervoor kan een W.O.W.-actie helpen.

Helpen jullie ons om dat mogelijk te maken door ons financieel te steunen, zodat onze leerlingen kunnen blijven eten?

Irene Storm


Zuid-Afrika Inkanyezi

In de grootste en armste sloppenwijk Alexandria in Johannesburg ligt een vrijeschool. De kinderen komen allen uit de sloppenwijk waar het stinkt en waar veel criminaliteit, honger en armoede heerst. De school is zo’n veilige haven dat ze er eigenlijk altijd willen blijven dag en nacht. Het begon met een kleuterschool die opgericht is door twee Nederlandse dames, Claartje Wijnberg en Truus Geraerts en twee dames die er wonen. In die tijd was het nog apartheid en de kogels vlogen nog over hun hoofden rond. De school is ondertussen oud en is dringend aan een opfrisser toe, maar geld ervoor is er niet omdat de ouders bijna niets verdienen en niets bij kunnen dragen.

Helpen jullie ons a.u.b. om het mogelijk te maken dat het gebouw weer een frisse en gezonde omgeving wordt voor deze armste kinderen.

Irene Storm


Naretoi Masaai School.

In de savannen van Selenkay, op een dag reizen afstand van de hoofdstad van Kenia, Nairobi, staat de Naretoi Masaai School. Het is het enige stenen gebouw in de verre omtrek. Elke dag komen 120 jonge Masaai-kinderen uit hun hutjes te voet naar deze school. Sommigen van hen, amper 6 jaar, moeten drie kwartier door de savannen lopen. Dat is veilig. Er is geen verkeer, er zijn geen wilde dieren, alleen apen, giraffen en gazellen. En nomadenkinderen verdwalen niet. Ze krijgen les in de Masaai-taal en leren er Swahili, de voertaal van Kenia.

Voor een enkele leerling is het mogelijk om op het negende jaar naar de Rudolf Steiner School Mbagathi te verhuizen. Bij die school is een internaat, speciaal voor kinderen die ver buiten de stedelijke gebieden in stamverband leven. Aangezien de Masaai behalve koeien geen bezit en nauwelijks inkomen hebben zijn die kinderen aangewezen op de financiële steun van donateurs.

Het bijzondere van deze stam is dat ze nauwelijks koeien hebben, maar wel een grote kudde kamelen. Selenkay kampt al zoveel jaren met droogte, dat er voor koeien geen eten te vinden is, vandaar dat de hoofdman besloot om geheel tegen alle regels en normen van de Masaai in over te stappen op kamelen. Dat bleek een heel goed besluit: het bracht een zekere welvaart voor de stam.

De laatste jaren is de droogte in heel Kenia echter zo’n groot probleem dat van een hongersnood sprake is. De mannen en jongens van Selenkay moeten zelfs voor de kamelen nieuwe gebieden gaan zoeken. Een Masaai zal nooit klagen: op mijn vragen of er gebrek aan voedsel is krijg ik steevast te lezen: “Door de droogte zijn er gebieden in Kenia, waar mensen honger hebben.”

Ik weet genoeg.

Ten gevolge hiervan is er geen geld meer voor schoolspullen. Er is geen papier, geen verf, er zijn geen potloden, geen kwasten, geen krijt. Alles is op. De leraren hebben al een paar jaar geen salaris gehad. “Ook is er geen pap voor die kinderen, die hard moeten leren.”

Reiny Jobse, portefeuillehouder voor Oost-Afrika.