menu
 winkelmandje 

Himalaya Waldorfschool 

Kathmandu, Nepal

Himalaya Waldorfschool

In januari 2019 opende de Himalaya Waldorfschool haar deuren… dat wil zeggen: haar tentdeuren. Want het gebouw was nog niet klaar. En in de winter was het nog best koud in Nepal, in het noorden van Kathmandu, aan de voet van de Himalayabergen. Daarom werd er zoveel mogelijk bewegend onderwijs gegeven en in de pauze warmden de kinderen hun handen bij het houtvuur. Ze hielpen zelf ook mee met de bouw, bijvoorbeeld door met kruiwagentjes het zand te verplaatsen.

De school is opgericht door Shiva Sapkota en zijn Nederlandse vrouw Ilse. Hun doel was en is, een vrijeschool voor kinderen uit alle lagen van de bevolking, arm en rijk en daartussenin, met een vrijeschoolleerplan dat geworteld is in de Nepalese cultuur.

Gedurende de startfase werd Ilse echter ernstig ziek en moest naar het ziekenhuis in Nederland. Een aantal toegezegde hulpgelden kwamen niet. En er bleken toch verschillende verwachtingen te zijn bij een aantal leerkrachten en ouders. De bouw vertraagde daardoor en het werk werd zwaar.

In de zomer van 2019 was het gebouw min of meer klaar en Ilse keerde terug uit Nederland. Maar door de onzekerheid waren sommige leerlingen en leraren vertrokken. Eigenlijk moest alles opnieuw beginnen. Moeizaam, maar met enorm veel doorzettingsvermogen, werd een doorstart gemaakt. In maart kwamen drie leerkrachten uit Nederland, om de nieuwe leraren te begeleiden. En toen… toen kwam corona. In Nepal duurde de lockdown wel 9 maanden. Weer vertrokken er kinderen en leraren van school, want iedereen zocht naar middelen van bestaan. In de dorpen was tenminste voedsel. Ilse en Shiva gebruikten het lege schoolgebouw als een distributieplaats voor voedselpakketten voor de arme mensen uit de buurt, die geen werk meer hadden en dus geen inkomen en geen eten.

Ondertussen werd de lockdown ook benut om het leerplan goed uit te werken en nieuwe mensen op te leiden. Een Nepalees echtpaar heeft zich aangesloten om de administratieve kant te helpen ondersteunen en de school financieel draagvlak te geven.

Inmiddels is er een fijn team van leraren, voor wie echter de vrijeschoolpedagogie nog nieuw is. Ilse begeleidt hen, maar zij ziet dat ze het ontwikkelen van een heel nieuwe werkwijze alleen stap voor stap kan doen, zeker in deze crisistijd. De openheid is er en ook het enthousiasme, om te werken met hoofd, hart en handen.

Deze school, die zoveel hobbels heeft moeten nemen om te kunnen starten, kan alle hulp goed gebruiken. Men streeft ernaar uiteindelijk onafhankelijk te kunnen worden van steun van buitenaf, maar op dit moment is hulp nog erg welkom, bijvoorbeeld in de vorm van een eenmalige of vaste bijdrage voor het schoolfonds.